..........κινηματογραφικό έπος που έκανε εφηβικά είδωλα τον Σταμάτη Γαρδέλη, τον Στηβ Ντούζο, την Ισμήνη Καλέση και τη Βίνα Ασίκη επανέρχεται δριμύτερο στη μεγάλη οθόνη. Μία ημέρα στα γυρίσματα της ταινίας επιβεβαίωσε τις μύχιες σκέψεις μας: το «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα Νο 4» είναι μια γνήσια καλτ ταινία που αποθεώνει την ελληνική καφρίλα που αγαπάμε να μισούμε.
Ανήκω κι εγώ στη γενιά που μεγάλωσε με τις βιντεοκασέτες «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», διάβαζε «Μανίνα», «Κατερίνα» και «Βαβούρα», τραγουδούσε τα σουξέ της Αλέξιας και όταν ντυνόταν σαν τη Μαντόνα στα πάρτι του Γυμνασίου δεν θεωρούνταν το στυλ vintage. Επίσης, με το πρώτο μου κινητό θα μπορούσες να κάνεις βαράκια στο γυμναστήριο σήμερα. Οι θρυλικές πλέον ποπ αναφορές που σημάδεψαν τους σημερινούς 20φεύγα και τους 30άρηδες ήταν πασπαλισμένες με διπλή δόση κιτς αλλά γαρνιρισμένες με μια διεστραμμένη αθωότητα. Αυτή τη σουρεαλιστική αθωότητα προσπαθεί να επαναφέρει στη μεγάλη οθόνη ο μετρ του είδους (του ελληνικού καλτ) Ομηρος Ευστρατιάδης, κι έτσι εμείς βυθιστήκαμε για μία μέρα σε ένα παράλληλο αλλά υπαρκτό σύμπαν, παρακολουθώντας τα γυρίσματα.
Director’s cut
Ο σκηνοθέτης, ντυμένος με άσπρο παντελόνι και κίτρινο Lacoste μπλουζάκι (θυμίζει εκείνο τον μακρινό θείο που μετανάστευσε πιτσιρικάς στην Αυστραλία και κουβαλάει ακόμη την Ελλάδα του 1984), λέει τις ατάκες στον Σταύρο Νικολαΐδη (που γνωρίσαμε στον ρόλο του Μιχαλάκη στα «Εγκλήματα»). Αυτός παίζει τον χαζούλη Μήτσο, τον βοηθό κυλικειάρχη και αγαπημένο θύμα των μαθητών του σχολείου: στη σκηνή που παρακολουθήσαμε εμείς είναι δεμένος με λουκάνικα δίπλα σε έναν σκύλο καθόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους. Οι ηθοποιοί της ταινίας δεν έχουν λάβει κάποιο σενάριο με τα λόγια τους - ο κ. Ευστρατιάδης πιστεύει ακράδαντα ότι οι σκηνές είναι πιο ζωντανές και ρεαλιστικές αν οι ηθοποιοί μάθουν τα λόγια τους λίγα λεπτά πριν από το γύρισμα της σκηνής. Κάτι τέτοια έλεγε και ο Λι Στράσμπεργκ στα μαθήματα του Actors Studio. Αργότερα, στα διαλείμματα (που θυμίζουν όντως σχολικό διάλειμμά μια και όλοι οι ηθοποιοί βγαίνουν στην αυλή για τσιγάρο), τον ρωτώ γιατί αποφάσισε να πάρει μέρος στην ταινία. «Είναι μια ταινία που έχει γράψει τη δική της ιστορία. Πιστεύω ότι θα σκίσει γιατί κρατάει άρωμα από τα παλιά. Είναι μια ταινία back to 80s που θα φανεί η ντισκομπάλα». «Η σχολική ατμόσφαιρα της ταινίας μάλλον περνάει και στα γυρίσματα», μας διηγείται ο Σταύρος ξεσπώντας σε γέλια την ημέρα που τα ράσα του Νίκου Παπαναστασίου (βετεράνου ιστορικών ταινιών όπως ο «Αγκαλίτσας» και ο «Παπασούζας») άρπαξαν φωτιά στο γύρισμα για τον αγιασμό.
Στις απογευματινές σκηνές ο κ. Ευστρατιάδης μας παρακάλεσε ευγενικά να μην ξεσπάσουμε σε γέλια σε μια πάρα πολύ σοβαρή σκηνή που δεν μπορούσε να γυριστεί παραπάνω από μία φορά. Ηταν αυτή που ο Μήτσος κουβαλά έναν δίσκο γεμάτο με πιάτα μακαρόνια και τα παιδιά τού πετάνε μια μπάλα κι έτσι αυτός χάνει την ισορροπία του με αποτέλεσμα να καλυφθεί με σπαγγέτι μπολονέζ. Τρίζουν τα κόκαλα των αδελφών Μαρξ!
Cast
Τα γυρίσματα γίνονται καθημερινά στα Εκπαιδευτήρια Μάνεση, στον Πράσινο Λόφο του Νέου Ηρακλείου, από τις αρχές Ιουλίου, από τις 10 το πρωί ώσπου να ακουστεί το «τέλος για σήμερα» από το στόμα του σκηνοθέτη. Βασικοί πρωταγωνιστές είναι καμιά εικοσαριά παιδιά που ονειρεύονται να γίνουν η Τέτα Ντούζου και ο Σταμάτης Γαρδέλης του αύριο, οι τυχεροί που κέρδισαν έναν ρόλο ανάμεσα στους 1.000 που έτρεξαν στις οντισιόν. Σαν την 26χρονη Χρύσλα Μίσχου, πιο γνωστή ως «Αφρούλα» από το δελτίο καιρού του STAR, που μας μίλησε για τον βασικό ρόλο της ως «η χοντρούλα μαθήτρια που λέει αστείες ατάκες (επί παραδείγματι αναφωνεί: «Τι ήρθε η χοντρή και κάθισε δίπλα μου και σφηνώνει στο θρανίο;»).
Το γύρισμα που της άρεσε περισσότερο ήταν αυτό στο αυτοσχέδιο πάρτι με κιθάρες στην παραλία όταν χόρευε το «Dirty dancing» με τον παρτενέρ της, ενώ δεν παρέλειψε να μας ενημερώσει για τον βαθμό δυσκολίας γυρισμάτων μέσα στο κατακαλόκαιρο με γούνες και σόμπες. Γνωρίσαμε όμως και άλλες κοπέλες - πλατινέ ξανθιές στην πλειονότητα και γύρω στα 17-22. Ανάμεσά τους ήταν η Λίνα Ζηνευράκη, στην ταινία αναγνωρίσιμη ως «η Κοράκη», μια και ο μπαμπάς της είναι οδηγός νεκροφόρας, με την οποία την πηγαίνει στο σχολείο και καμιά φορά ανοίγει το πορτμπαγκάζ και η νεκροφόρα αρχίζει να τσουλάει στον δρόμο (η ατάκα «χάσαμε τον πελάτη» θα γράψει Ιστορία). Η Λένα Τσιλιχράνου έχει τον ρόλο του «αντιδραστικού στοιχείου», ενώ μας λέει για τους νεωτερισμούς της ταινίας του 2010: «Θα έχουμε πολλούς μαθητές που δεν είναι Ελληνες - π.χ. εγώ τα έχω με έναν Αλβανό».
Κολλητή της φίλη στην ταινία θα είναι η «Σκουλαρικού» Γιούλη Χατζηδάκη, επίσης «αντιδραστικό στοιχείο που έχει σκουλαρίκι στο φρύδι. Τα κορίτσια περνούν την ώρα τους μέχρι να γυριστούν οι σκηνές τους δείχνοντας η μία στην άλλη τα ρούχα που έχουν φέρει από την προσωπική τους γκαρνταρόμπα για τα γυρίσματα, μια και δεν υπάρχει ενδυματολόγος στην ταινία (εκτός από τις σκηνές της γυμναστικής). Νεωτερισμός θεωρούνται και οι ρόλοι του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, που στην ταινία θα είναι ο «Λούγκρας», του Αρίστου του gay μαθητή, όπως κι αυτός του Ελιο Μαλκάι που παίζει τον Αλβανό μαθητή Λορέντζο. Αναφορές στη «μοντέρνα πραγματικότητα» θα είναι αυτές στο Facebook και στα online ραντεβού, καθώς και η φάρσα με το Viagra και τους ηλικιωμένους καθηγητές (αυτός που θα έχει την τιμητική στα πειράγματα θα είναι ο καθηγητής «Μποχάκης», που ζέχνει από τη βρόμα).
Πρωταγωνίστρια επίσης θα είναι η πρώην «σταρ Ελλάς» Στέλλα Γιαμπουρά - θα κάνει «το μαγκάκι που της αρέσει ο συμμαθητής της, Τόμας, αλλά όλο κοντράρονται».
Τις ρωτάω για γνωστούς ηθοποιούς που συμμετέχουν και αναφέρουν τον Κώστα Βουτσά (λυκειάρχης), τη Νένα Χρονοπούλου (η γραμματέας του), τον γνωστό από τις διαφημίσεις του 11880 Γιάννη Παπαθανάση, κατά κόσμον «για τη φουκαριάρα τη μάνα μου». Επίσης, υπάρχουν δεκάδες guest star ρόλοι για πλειάδα γνωστών ονομάτων που θα δίνουν τις συμβουλές τους στο μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού. Ανάμεσά τους ο Λευτέρης Πανταζής, ο Βασίλειος Κωστέτσος και ο Γιάννης Φλωρινιώτης. Η ταινία- υπερπαραγωγή περιλαμβάνει και εξωτερικά γυρίσματα όπως αυτό με την κρουαζιέρα (η πενθήμερη εκδρομή των μαθητών) στο Κουσάντασι.
Αν υπήρχαν ελληνικά βραβεία αντίστοιχα των Χρυσών Βατόμουρων, η ταινία πιθανότατα θα σάρωνε. Δεν προσποιείται άλλωστε κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι. Μια ταινία με χαμηλό budget, με καλτ παρελθόν, που σφράγισε μια εποχή την οποία όλοι κρυφά τη θυμόμαστε με χαμόγελο. Σαν εκείνες τις φωτογραφίες από τα 80s που βρίσκουμε τυχαία στο πατάρι του πατρικού μας με τα ανεκδιήγητα ρούχα και τα μαλλιά βγαλμένα από επεισόδιο της «Δυναστείας».
πολυ καλο
ΑπάντησηΔιαγραφή