Το λιανεμπόριο σε αδιέξοδο..

«Δεν υπάρχει παράθυρο εξόδου στην παρούσα φάση και οι διοικήσεις προσβλέπουν στη διατήρηση της βιωσιμότητας και όχι στην κερδοφορία». Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που εξάγουν οι χρηματιστηριακοί αναλυτές για τον κλάδο του λιανεμπορίου, το οποίο «χτυπήθηκε» περισσότερο από τα μέτρα του μνημονίου που ανακοινώθηκαν στο β’ τρίμηνο.........


Οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες επιβαρύνθηκαν από τα ύφεσιακά μέτρα που επιβλήθηκαν μέσω προσφυγής στο ΔΝΤ - αύξηση φορολόγησης εισοδημάτων, αύξηση φόρων κατανάλωσης, μείωση μισθών και επιδομάτων – δημιούργησαν κλίμα πανικού στους καταναλωτές και επομένως επιφύλαξης για κάθε αγοραστική κίνηση.
Η ύφεση σταδιακά επεκτάθηκε από τις λιγότερο ανθεκτικές εταιρίες στις μεγαλύτερες και έτσι, η εικόνα του μικρολιανεμπορίου έχει αρχίσει να "μολύνει" μεγαλύτερες επιχειρήσεις.
Ο κλάδος χαρακτηρίζεται ως ένας από τους δυνατότερους της ελληνικής οικονομίας, ωστόσο, είναι από τους πλέον ανελαστικούς, καθώς στερείτε βιομηχανίας και παραγωγικών μονάδων.
Η μείωση των θεμελιωδών μεγεθών των εταιριών που απαρτίζουν τον κλάδο, επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό τις επιμέρους ελαστικότητες ζήτησης των προϊόντων τους, ενώ λόγω των γενικότερων συνθηκών αλλά και της έκτακτης φορολόγησης, οι διοικήσεις τους δεν έχουν κανένα λόγο να ωραιοποιήσουν τα στοιχεία τους και να μειώσουν την έκταση της καμένης γης.
Λίγο πολύ αναμενόμενη ήταν η χειροτέρευση, τουλάχιστον σε επίπεδο πωλήσεων, αλλά και κερδών, της εικόνας του λιανεμπορίου, ειδικά για το β’ τρίμηνο σε σχέση με το πρώτο, αλλά και η μεγάλη μεταστροφή.

Από τη μία είχαμε το Πάσχα νωρίτερα εφέτος που ευνόησε το πρώτο τρίμηνο και επιπλέον κατά τη διάρκεια του β’ τριμήνου ανακοινώθηκε η υπογραφή του μνημονίου, που αποθάρρυναν κάθε διάθεση για κατανάλωση

Ακόμα και αν εξαιρεθεί το ότι το Πάσχα πέρασε στο πρώτο τρίμηνο, σε επίπεδο εξαμήνου, η εικόνα είναι χειρότερη σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι, το οποίο επίσης δεν είναι από τα αντιπροσωπευτικότερα του κλάδου.

Η βαθμιαία συρρίκνωση της παροχής ρευστότητας εκ μέρους των τραπεζών έχει δημιουργήσει ασφυκτικές συνθήκες καθημερινής λειτουργίας, κατάσταση η οποία δυσχεραίνει ιδιαίτερα τις επιχειρήσεις που έχουν σημαντικές ανάγκες σε κεφάλαια κίνησης. Στην ουσία, η συνδυαστική επίδραση της απουσίας οποιασδήποτε αναπτυξιακής προοπτικής, της υπερβολικής και μη-εποικοδομητικής φορολόγησης, αλλά και της μειωμένης ρευστότητας, «συνάντησε» τη σταδιακή μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος και τη χειροτέρευση της καταναλωτικής ψυχολογίας, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό για τον κλάδο του λιανικού εμπορίου μίγμα, μη αφήνοντας, σημαντικότερα, κάποιο παράθυρο βελτίωσης της κατάστασης στο εγγύς μέλλον αφού τα πρώτα ενθαρρυντικά σημάδια ανάκαμψης φαίνεται ακόμα να αργούν.
Στο πλαίσιο αυτό, λογικό είναι το βάρος των Διοικήσεων να μην πέφτει στην κατεύθυνση βελτίωσης της κερδοφορίας, αλλά σε αυτήν της διατήρησης των παραμέτρων που διασφαλίζουν τη βραχυπρόθεσμη βιωσιμότητα των Ομίλων (κεφάλαιο κίνησης, καθαρός δανεισμός, θετικές λειτουργικές ταμειακές ροές).